IN MEMORIAM

Als we zwijgen hebben we aan één blik genoeg
En als we praten, praten we minstens tot morgenvroeg
Als we slapen, delen we samen één droom, in hetzelfde bed
Jouw gedachten, die ken ik al van A tot Z

Welkom, in deze kring van vriendschap.
In deze bijzondere plechtigheid
Waarin wij afscheid nemen van het lichaam van Benny Neyman
Benny werd geboren op 9 juni 1951 in Maastricht
Vorige week donderdag 7 februari is hij in Soesterberg overleden.
56 jaar. Gestolen door de dood.

We staan in woord en, uiteraard, in muziek stil bij wie hij was.
Op welke manier hij, met zijn karakter en talent, zin en betekenis gaf aan zijn leven en aan dat van anderen.
En, in het algemeen, het verschil maakte voor zoveel mensen.
En hij maakte dit verschil in het bijzonder voor Hans.

Benny (Benjamin) betekent oorspronkelijk Kind van Geluk
En hij deelde zichzelf, in de kleine kring van vertrouwelingen, graag uit.
Hij gaf zijn geluk als het ware weg.
En juist daardoor heeft hij het kunnen verdubbelen.
Daarin schuilt het verschil.
Zeker voor Hans
Een wereld met Benny was een wereld met geluk.
En zonder Benny is zijn wereld leeg en koud.

In 1983
In de Amsterdamse kroeg ‘De Pul’ ontmoetten zij elkaar voor het eerst
En de bliksem sloeg direct in
Het was groter, sterker dan liefde op het eerste gezicht
Hans vertelde dat hij op een wonderlijke manier aangetrokken werd… door die blik in de blauwe ogen
Een blik vol vertrouwen en eerlijkheid.
En 25 jaar lang deelden zij, door dik en dun, deze onvoorwaardelijke liefde.
Hooguit als Benny eens naar een andere – mooie man keek…
Zei Hans: Neyman! Kijk voor je
Het was positieve jaloezie, want met een glimlach
En dan keken ze elkaar aan.
Met die alles overtreffende blik van jij én geen ander!
Tot het laatst toe.
Tot donderdag 7 februari jl.
Toen Benny, in de armen van Hans, voorgoed zijn ogen sloot.

Op 2 december trad Benny voor het laatst op.
Dat was in De Meervaart in Amsterdam – tijdens het Conny Vandenbos Memorial.
Hij was die middag de laatste die mocht zingen.
Connie was een dierbare vriendin
Het rode krukje dat hier staat was 40 jaar lang haar talisman.
Bij elk optreden moest het dus mee.
Het was háár wens dat het rode krukje na haar dood voor Benny bestemd was
En hoe toevallig is het (niet) dat juist zijn laatste optreden op haar memorial was…

Er wordt niemand bedankt
Niemand wordt bij name genoemd
Iedereen weet en begrijpt dat een aftiteling ongepast is
En we weten, van binnen, waarom we hier zijn.
Maar toch… één naam.
Vanaf het uur dat Benny wist dat hij een oneerlijk gevecht moest voeren
Was er één die als een schaduw aan zijn zij is gebleven
Die dag en nacht waakte.
Een trouwe en troostrijke vriend
Dat was de hond: Loesje

* * * *

heb ik vandaag al gezegd…
ik hou van je!
in de liefde tussen Benny en Hans
waren deze vier woorden
de rode draad

tussen de eerste oogopslag
en
het allerlaatste uur
speelde de muziek van lief én lied
bijna onophoudelijk
er leek geen eind aan te komen
ze leefden in een land
waarin de zon nooit onder kon gaan

soms beloven mensen elkaar trouw
in ziekte en gezondheid
in rijkdom en armoede
tot de dood hen zal scheiden

maar
welke dood
is dat dan

Benny en Hans waren met elkaar verbonden
de twee konden uur na uur
met elkaar
van gedachten wisselen
en
niet alleen van gedachten
zij deelden steeds hogere en steeds diepere gevoelens

ze maakten een reis
een ontdekkingsreis
naar de bodem van het hart van de ander
en
aan de andere kant
was the sky niet eens the limit

ze waren in staat
om elke emotie een naam te geven
dat zorgde voor
een bijna letterlijk ‘open hartig’ verbond
hun hart dat was een meeslepend, ontroerend boek
bladzij na bladzij

was hun liefde
soms een geheel verzorgde reis
all inclusive
nee, helemaal niet
elk boek kent zwarte bladzijden
soms zwarte hoofdstukken
maar
juist dankzij de zware dagen en de moeilijke periodes
juist omdat Benny en Hans voor elkaar moesten vechten
tegen ongrijpbare machten,
buitenwachten
juist vanwege het feit dat
ze elkaar vasthoudend bleven aankijken
ook in de donkerste uren
dat zorgde voor een onbreekbaar snoer
want
wie kon deze twee uit elkaar halen
van elkaar vervreemden
niets en niemand

zo staat het op de kaart
was jij de zee, ik het zand
dan smolten we samen aan het strand

zoals tekst en melodie
een eenheid worden
zo raakten zij op elkaar ingespeeld
en
ze vertelden (over en weer) steeds nieuwe dingen
het was nooit stil in huis
(Benny hield niet van stiltes)
tijdens autoreizen naar Italië
waren ze voortdurend in gesprek
alleen als ze bonje hadden
konden er een pijnlijk zwijgen vallen
ze hadden zelden ruzie over wezenlijke zaken
nooit over trouw, houden van of aandacht
vaak over de onbenulligste dingen
als het buiten zetten van de vuilniszak
en
de eeuwige vraag: waar heb jij de afstandsbediening gelaten
maar
ze waren
onder alle omstandigheden zeker van de liefde,
die de grond onder alles was
ze waren voor elkaar als een veilig huis
onder de zon
en
door het donker
ze werden in één adem genoemd…

Benny kon depressief zijn, in donkere putten zitten
rusteloos kon hij zich verliezen in sigaretten en gepieker
maar
Hans kende de diepste gedachten van Benny
wist precies welke snaren er geraakt moesten worden
hij kon hem troosten zoals niemand anders troosten kon
hij zorgde voor licht en verbinding
desnoods
werd Hans boos en dan zei ie
Neyman, kom op man, je kunt het!
en
zo gingen ze samen aan de slag met het laatste album
mouwen opstropen
materiaal verzamelen
teksten schrijven, langdurig (terzake) praten, lachen…
humor was een geweldig medicijn
niet voor niets heeft Benny Hans opgedragen om
ondeugend te blijven
je moet grapjes blijven maken
vergeet nooit te lachen

vergeet niet hoe mooi en hoe gelukkig we zijn geweest
qua liefde leefden we boven onze stand
en
het maakte niet uit
of er zakelijk of artistiek succes was
het maakte niet uit
of de kritiek zwaar of onder de gordel was
het maakte niet uit
of Benny een ster in zijn vak was of een stratenmaker
het had niet uitgemaakt of Benny applaus kreeg van een volle zaal
of thuis op de bank TV keek
rijk of arm
want
er was elke dag wel dat ene moment
die ene vraag
heb ik vandaag al gezegd… ik hou van je
dat was het enige dat er toe deed
daarin maakte Benny voor Hans het verschil
en
andersom

zes weken geleden
ging de zon onder
begon de nacht, begon de doodsangst
maar
weer hielden de zielsvrienden elkaar vast
vonden een weg om te praten
samen te huilen van pijn
ze spraken,
over het bang zijn
het verdriet en het loslaten
ze zorgden voor elkaar
onvermoeibaar
want echte liefde wordt niet moe

Benny was bang voor een lijdensweg
bang voor de manier waarop hij zou moeten sterven
hij had geen keus, in deze
niemand van ons
maar
diep in zijn hart
zal hij gebeden hebben
om, als het mogelijk was, zijn laatste momenten
niet alleen te zijn
maar
in de armen van Hans
en
om nog één keer elkaar aan te mogen kijken
met die ene blik van: jij én geen ander

Benny maakte zich zorgen
over Hans
zijn jochie, zijn onuitputtelijke bron
hoe moet ie verder
want het zal stil en leeg worden

daarom heeft hij hem iets nagelaten
een erfenis
kostbaarder goud
een rugzak
boordevol beelden en herinneringen aan hun trouw
de eerlijkheid en
het feest van de liefde
want
niet de dood
van het lichaam
zal Benny van Hans scheiden
als je weet hoe warm, hoe laaiend en vurig hun liefde is
zul je ook begrijpen dat dit vuur niet dooft
niet na vandaag

nog één vraag
was Benny bang voor wat er ná de dood zou komen
nee
ook al is het leven voorbij de dood
een geheim
één ding is zeker
wie, als Benny, tot zijn dood zo voor anderen heeft gezorgd
die zal na zijn dood niet onverzorgd zijn
die komt thuis