Amsterdam 9 juni 2024
Lieve Benny,
“Hoor je die melodie?
In gedachten blader ik terug door gedichten van tijd
Geuren keren terug, gevoelens, herinneringen
Souvenirs aan een uitzonderlijk mooie,
Haast poëtisch warme zomer
En toch, toch is het net alsof het nog maar gisteren was……”
Amsterdam, 7 februari 2024
Lieve Benny,
Vandaag is het zestien jaar geleden dat ik je moest laten gaan.
Misschien ben je wel dichter bij me dan ooit, maar wat mis ik je om me heen, wat mis ik je wijze en relativerende woorden.
Het laatste jaar was een moeilijk jaar voor me. Ik heb afscheid moeten nemen van mijn broer en jouw zwager Jaap, en van onze innig geliefde pa en ma.
Een troost voor mij is, dat je nu niet meer zo alleen bent.
Vaak vraag ik me af wat jij gezegd of gedaan zou hebben in zulke moeilijke situaties.
Dikwijls weet ik je antwoord, zo goed kennen wij elkaar.
Maar soms zou ook jij je ogen en oren niet hebben kunnen geloven, zoals toen vermeende vrienden opeens geen vrienden bleken te zijn.
Mensen die jij en ik hebben toegelaten in ons huis en in ons hart,
en die uiteindelijk het vertrouwen van jou en mij hebben beschaamd.
Op die momenten hoor ik je zeggen dat ieder zich uiteindelijk, vroeg of laat, zal moeten verantwoorden.
Jouw muziek wordt nog steeds gehoord hier beneden, je naam wordt nog steeds gefluisterd.
We zijn bezig met een biografie waarin we alles eerlijk en onverbloemd zullen vertellen, een boek dat recht doet aan jou en aan ons.
Voor altijd verbonden in diepe liefde,
Je Hans